POÉTICA DE BOLSILLO
CHOVE
Chove, chove moito sobre nos dende o ceo, sobre os homes e mulleres de sempre, sobre as bestas e prantas, as frores e tamén sobre a nosas pedras ancestrais. A mayores tamén chove sobre os peixes, tanta e a forza do auga. Chove e chove sin parar. Mais agora a o Sol dalle por sair e os caracois camiñamos paseniño con cornos baleiros de cachola cheirando o ar que amoidiño caricia as nosas cunchas. Dis que Tempo é o caracol primeiro, o que va diante de todos nos.

Agarimos de impropia saudade do Mediterráneo, móllanme. ¿Alguén veu semellante cousa? ¡Manda carallo!